17 września na cmentarzu w Pudliszkach odbyła się uroczystość upamiętniająca 76. rocznicę zbrodni katyńskiej oraz 77. rocznicę agresji Armii Czerwonej na Polskę. Uroczystość, w której uczestniczyły m.in. poczty sztandarowe organizacji społecznych i zawodowych oraz placówek oświatowych z gminy Krobia, delegacje, przedstawiciele gminnego i powiatowego samorządu, szkolna młodzież oraz mieszkańcy gminy, zapoczątkowała msza św. w intencji Ojczyzny i ofiar sowieckiego reżimu. Po eucharystii odegrany został hymn państwowy, po którym Andrzej Miałkowski - regionalista i miłośnik historii, przedstawił okolicznościowy referat, oznajmiając jednocześnie zgromadzonym o odnalezieniu informacji o kolejnej - ósmej ofierze zbrodni katyńskiej, wywodzącej się z gminy Krobia ( o Zdzisławie Szulczewskim vel Zygmuncie Szulcu możecie Państwo przeczytać poniżej ). Uroczystość zakończyło złożenie przed delegacje wieńców i wiązanek pod Pomnikiem Ofiar Katynia, który przypomnijmy stanął na miejscowym cmentarzu parafialnym w 2009 roku.

Zdzisław Szulczewski vel Zygmunt Szulc

Z dokumentów wojskowych wynika, że urodził się on w Krobi, jako syn Władysława Szulca i Ignacji z domu Bazalik. Staraniem Urzędu Stanu Cywilnego w Krobi uzyskano odpis aktu zawarcia związku małżeńskiego Władysława i Ignacji, którzy zmarli w Kościanie - odpowiednio 13 lipca 1942 r. i 24 kwietnia 1953 r. Nadal nie odnaleziono natomiast dokumentu urodzenia Zygmunta Szulca – syna Władysława i Ignacji. Nie wiadomo również jeszcze dlaczego Zygmunt Szulc zmienił imię i nazwisko na Zdzisław Szulczewski. Istnieje jednak pełna dokumentacja wojskowa przebiegu jego służby, aż do chwili internowania pod Lwowem we wrześniu 1939 r. Zygmunt Szulc vel Zdzisław Szulczewski wstąpił do wojska jako ochotnik 23 listopada 1915 r. Walczył we Francji, gdzie ochotniczo wstąpił do Armii Hallera, a od 22.07.1918 r. do 09.10.1918 r przebywał tam w niewoli. Po odzyskaniu wolności ukończył Szkołę Podchorążych w Poznaniu i był instruktorem Szkoły Artylerii w Rembertowie. Major Szulczewski/Szulc brał udział w wojnie bolszewickiej, służąc w 17 Pułku Artylerii Polowej. Awansował na z-cę dowódcy pociągu pancernego „Poznańczyk” 12, następnie na z-cę dowódcy Dywizjonu Pociągów Pancernych. Pośmiertnie awansowany został do stopnia podpułkownika. W Legionowie pod Warszawą, gdzie stacjonował dywizjon pociągów pancernych do 1939 r., obok tablicy pamiątkowej posadzono dąb imienia Zdzisława Szulczewskiego/Szulca. Wiadomo, że mjr. Szulczewski/Szulc został internowany do Starobielska, a jego mogiła znajduje się na Cmentarzu Wojennym w Charkowie ( tzw. „Pietichotka”). Jeszcze w 1939 roku mjr Szulc/Szulczewski dowodził „Poznańczykiem” w bitwach nad Bzurą, pod Rawą Ruską, Lublinem i Kielcami. Rozkazem dowództwa pociągi pancerne zostały skierowane do Lwowa - dla obrony miasta, ale nikt wówczas się nie spodziewał, że 17 września, na wschodnie tereny Polski, wkroczy Armia Czerwona ZSRR. 19 września 1939 r. Zygmunt Szulc/Szulczewski został razem ze swoim dowódcą i kwatermistrzem internowany i wywieziony do obozu w Starobielsku. Tam spotkał go taki sam los jak wszystkich żołnierzy, oficerów, policjantów, lekarzy i kapłanów – jeńców wojennych, których przynajmniej teoretycznie chroniła Konwencja Genewska ( opracowanie: Andrzej Miałkowski )

Galeria zdjęć